آوا سكوت....

مُحرِمِ مسجدالحرام غمم زائرِ لحظه هاى طاقت سوز دور تا دور كعبه ى دردم سازِ لبيك مى زنم هر روز چشمه ى سرخ رنگِ خورشيدم در زمستــــانِ نامـــرادى ها نبض من ذوب مى كند شب را مثل دستانِ آفتاب تمـــــوز من رسولى به نام معجزه ام بى عصا و كتاب و دست و زبان خالــــكوبى ست بر تمام تنم آيـــــه هاى طلايـــىِ لب دوز زنده باشم، كسى نخواهد مرد جــــانِ موسيقىِ حيات، منم مى گدازد مرا اگرچه مــــدام عشق، اين واژه ى جهان افروز حال درياى نـــور را دارم هر دمم يك غنيـــمتِ نـــادر بى سپاه و بدون جنگ و گريز در تمـــامِ نبردها پيـــــــروز دل كه باشى، عبور خواهى كرد از ميان صفوف حسرتـــها مى شكافند بند بند تو را تيغ هاى سياهِ دست آموز من، دل ام... بارگاه امنِ خــــدا تاجـــــدارى بدون تخت و وزير غرق در خاك و خون و خاكســــتـــر مى تپم... مى تپم... هنوز... هنوز... آوا سكوت.......